De realiteit is dat ik skiträdd ben.
De realiteit is dat ik heb geen flauw idee wat ik doe.
De realiteit is dat ik echt, echt het gevoel dat een man jättekorkad.
Daarvoor heb ik roekeloos keuzes gemaakt.
Daarvoor ben ik naïef, ongeduldig en overmoedig.
Aan uitputting op een regelmatige basis verhindert mij kunnen aanpakken van de situatie die ik mezelf in.
Omdat ik hoe subtiel grens tussen opeenvolgende lift en landingen crash weet.
Weken voorbij, en ik vermoed dat ik niet zal worden toegekend.
Weken gaan door en ik weet dat ik niet ziektegeld krijgen als ik in aanmerking voor financiële steun.
Weken gaan door en ik weet dat ik heb om het geld rollen. Nu.
Mijn financiële buffer volstaat een maand. Ik ben single. Ik heb geen ouders met vet bankrekeningen.
De realiteit is ook dat ik gelukkig door seizoensgebonden schommelingen.
Sinds deze zomer de rust, de mist, de langzaam zinkende temperatuur.
De kleuren, de geuren, de geluiden in de steeds veranderende aard.
De zee…
Ik geniet van elke zoutnevel die mijn zintuigen raakt.
Ik ben stervende te gebruiken van het lichaam, handen.
Verlangt dus rijden na het krijgen van mij meer boot, grotere boot.
Het jeukt allemaal over me heen door ongeduld, ik verlang zo!
Koortsachtig draait mijn radar op zoek naar mijn kader.
Echt vind dat ik plotseling zelf schrijven en verzenden van kleine berichten heen en weer.
Berichten die ik wil knippen, ik heb een paar van handenvol.
Ga je gang, hier ben ik, ik ben blij voor een paar uur!
En de realiteit is reageren.
In het midden van de realiteit.
Skiträdd. Voorwaarts.
Lämna ett svar